Inleidingen 2025 2026
Film 1
EN FANFARE
Frankrijk 2024
speelduur 103 minuten
Regie: Emmanuel Courcol
Met: Benjamin Lavernhe, Pierre Lottin, Sarah Suco e.a.
​
Als de wereldberoemde maestro Thibaut Desermeaux ontdekt dat hij geadopteerd is, komt hij voor een groot dilemma te staan. Hij lijdt aan leukemie en heeft dringend een beenmergtransplantatie nodig, waarvoor alleen een bloedverwante donor kans biedt. Zijn zoektocht brengt hem naar het mijnstadje Walencourt, waar hij zijn biologische broer Jimmy vindt. Beiden delen een diepe liefde voor muziek, al liggen hun levens ver uit elkaar: Thibaut dirigeert voor volle zalen, Jimmy speelt trombone in de dorpsharmonie.
Het uitgangspunt van En Fanfare is vernuftig en vormt de basis voor een verhaal over toenadering en conflict tussen onverwachte verwanten. Thema’s als kansen en lotsbestemming, nature en nurture, geluk en pech komen voorbij.
Thibaut wil Jimmy’s talent stimuleren, maar beseft dat niet alle verschillen zomaar zijn weg te poetsen – en dat dat misschien ook niet hoeft.
​
Tegen de achtergrond van de sociale strijd in Walencourt, waar fabrieksarbeiders in verzet komen tegen sluiting, groeit een hartverwarmende film die tegelijk menselijk en subtiel maatschappijkritisch is. De broers, maar ook de gemeenschap, win je gaandeweg voor je hart.
Benjamin Lavernhe en Pierre Lottin zetten hun rollen met overtuiging neer en werden terecht genomineerd voor een César. Hun muzikale vertolkingen zijn geloofwaardig, hun emotionele reis raak en fijnzinnig. Bovendien is En Fanfare verrassend komisch, met humor die voortkomt uit karakter en dynamiek. Wat begint als een voorspelbaar verhaal rond een fanfarewedstrijd, weet toch te verrassen en eindigt in een prachtig slotstuk.
Robert-Frank Heijnen
Film 2
THE SALT PATH
Verenigd Koninkrijk 2024
Speelduur 115 minuten
Regie: Marianne Elliott
Met: Gillian Anderson, Jason Isaacs
​
The Salt Path, geregisseerd door Marianne Elliott, is een film die je meeneemt op een duizelingwekkende tocht langs de ruige Engelse zuidwestkust. Gebaseerd op het, in Nederlands genoemde boek, Het Zoutpad van Raynor Winn, vertelt de film het verhaal van Ray en Moth, een echtpaar dat alles verliest – hun huis, hun financiële zekerheid, en zelfs hun gezondheid. Ze besluiten het 1000 kilometer lange South West Coast Path te bewandelen uit een verlangen naar vrijheid, een zoektocht naar betekenis maar zeker ook uit praktische redenen. Ze waren immers dakloos en hadden alleen nog maar een rugzak en een tent.
​
Wat direct opvalt, zijn de schitterende beelden van de kust. De cinematografie van Hélène Louvart vangt de wisselwerking tussen mens en natuur op een bijna spirituele manier. Zonovergoten kliffen, mistige baaien en stormachtige nachten vormen niet alleen het decor, maar weerspiegelen ook de innerlijke strijd van de hoofdpersonen. De natuur is hier geen achtergrond, maar een personage op zich – troostend, confronterend, helend. Na deze film heb je zin om deze kust met je eigen ogen te gaan aanschouwen.
​
Gillian Anderson en Jason Isaacs leveren indrukwekkende vertolkingen. Anderson speelt Ray met een rauwe kwetsbaarheid, terwijl Isaacs Moth neerzet als een man die zijn fysieke achteruitgang met waardigheid draagt. Hun chemie maakt het verhaal geloofwaardig en ontroerend.
​
Toch is er een kleine schaduwzijde aan dit inspirerende verhaal wat ik toch niet achterwegen kan laten. Recent onderzoek door The Observer heeft ernstige twijfels opgeroepen over de waarheidsgetrouwheid van het boek waarop de film is gebaseerd. De auteur Raynor Winn zou elementen van haar verhaal hebben gefingeerd, waaronder de financiële situatie en de medische diagnose van haar man. Dit heeft geleid tot uitstel van haar volgende boek en een storm van kritiek in de literaire wereld.
​
Deze controverse werpt een ander licht op de film. Wat eerst voelde als een ode aan veerkracht en de helende werking van de natuur roept nu twijfels op. Toch blijft de film op zichzelf staan als een visueel en emotioneel krachtig werk. Misschien is het juist die ambiguïteit – tussen feit en fictie – die The Salt Path zo intrigerend maakt.
E. van de Venn
