Inleidingen 2024 2025
Film 1
RADICAL (USA, Mexico, 2023)
125 minuten
Regie: Christopher Zalla
Met: Eugenio Derbez, Daniel Haddad, Jennifer Trejo.
Eigenzinnige leraren zijn vaker onderwerp van films geweest: in de goede zin in “Dead Poets Society” en “Good Will Hunting” (beide met Robin Williams), “Jagten” (Mads Mikkelsen), maar ook in negatieve rollen zoals het drankorgel in “Druk”, ook een rol van Mads Mikkelsen.
​
De idealistische basisschoolleraar Sergio Juarez (Eugenio Derbez) werkt in het Mexicaanse onderwijs en heeft duidelijke ideeën over hoe het onderwijssysteem verbeterd zou moeten worden. Het roer moet radicaal om!, waarmee hij ingaat tegen het rigide onderwijsplan van de armoedige school. De leraar in een dienende rol, vertrouwen gevend, meer aandacht voor het ontdekken van de kwaliteiten van elk kind, minder toetsgericht, de leerlingen prikkelen om daar dan wat mee te doen, zodat de kinderen kunnen ontsnappen aan de sociale malaise in het Mexicaanse grensplaatsje. We weten allemaal hoe op het ogenblik in Mexico de dienst wordt uitgemaakt door (drugs)bendes die het land en de mensen in hun greep hebben. Met frisse moed gaat Sergio aan de slag en weet bij de kinderen veel sympathie te krijgen. Vooral drie kinderen staan centraal: de grapjas Nico, die al bijna door het criminele circuit is ingelijfd; Paloma, die op een vuilnisbelt leeft en Lupe, die thuis als oppas dient.
​
Het verhaal verloopt via een standaard patroon van goede bedoelingen: van een enthousiaste en eigenzinnige leraar die tegengewerkt wordt door “het systeem”, maar resultaten boekt bij de leerlingen, die met hem sympathiseren, waarna de tegenslagen zich aandoen door de macht van de sociale structuren in het land. Daar heeft de leraar dan geen invloed meer op en krijgt hij het moeilijk. Kritiek op zijn functioneren is er ook, verwoord door een ouder: “U lanceert de kinderen alsof ze naar de ruimte kunnen, maar wat gebeurt er als ze straks na school weer in de realiteit belanden? “ Er worden nogal wat maatschappelijke thema’s aangehaald in de film, die niet volledig uitgewerkt worden, zoals bijvoorbeeld het pesten in de klas, dat bij Sergio’s komst plots ophoudt.
​
Toch is dit wel een geslaagd verhaal, dat de toeschouwer zal blijven boeien en is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. De film en hoofdrolspeler Eugenio Derbez hebben dan ook vele prijzen gewonnen op festivals, zoals op het onlangs gehouden “Movies that matter” festival in Den Haag. Maar wat mij betreft zal ik me Robin Williams als leraar John Keating in “Dead Poets Society” uit 1989 eerder blijven herinneren dan leraar Sergio uit 2023.
Jacques Engels
Film 2
C’è ANCORA DOMANI (Italië, 2023)
118 minuten
Regie: Paola Cortellesi
Met: Paola Cortellesi, Valerio Mastandrea, Vinicio Marchioni, Giorgio Colangeli
C’è Ancora Domani is een hoopgevend drama over het moeilijke leven van een huisvrouw in het patriarchale Italië kort na de Tweede Wereldoorlog. De film is het regiedebuut van actrice en auteur Paola Cortellesi, die ook de hoofdrol vertolkt, en won drie prijzen op het filmfestival van Rome.
Slechts in enkele weken tijd groeide ‘C’è Ancora Domani’ uit tot een cultfilm en werd het een van de grootste kassuccessen ooit in filmland Italië. In Italië bezochten in 2023 meer mensen deze film dan de internationale kassuccessen ‘Oppenheimer’ en ‘Barbie’.
Delia en Ivano wonen met hun kinderen en Ivano’s ziekelijke vader in een souterrain woning in een typisch Romeins hofje. Het is 1946 en Rome balanceert tussen de roes over de bevrijding en de tekortkomingen van de afgelopen oorlogsjaren. Delia berust in haar traditionele rol van echtgenote en moeder die de eindjes aan elkaar moet knopen. Ivano, de patrias familias, hardwerkend om het beetje geld thuis te brengen laat geen gelegenheid voorbijgaan om dit te vertellen, soms minachtend en soms hardhandig. Hij heeft alleen ontzag voor zijn manipulerende vader, voor wie Delia een makkelijke verzorgster is. Het is lente en de familie is opgewonden over de verloving van hun dochter Marcella met een jongen uit de middenklasse. Delia ziet dit als Marcella’s kans om hetzelfde lot te ontlopen. Maar alles verandert wanneer Delia een mysterieuze brief ontvangt die haar moed aanwakkert om te streven naar een beter leven.
Een huisvrouw als Delia heeft geen zeggenschap, is ondergeschikt aan de man (ook haar zonen) en moet vooral zorgen; voor alles in en rondom het huis. Vaak kijk je met een knoop in de maag, vanwege het ongemak, de onrecht en machteloosheid.
C'è Ancora Domani gaat stijlvol om met huiselijk geweld, een manier die de film uitstekend staat. 'There's Still Tomorrow' weet te raken, behandeld belangrijke gewichtige thema's, maar blijft weg van een depressieve sfeer. Voelt bij vlagen misschien aan als een stijlvol uitgevoerde soapserie, maar dat doet geen moment afbreuk aan de film als geheel.
Geschoten in mooi zwart-wit en voorzien van een sterke soundtrack. De vertelling is grappig, gevat, hoopvol en soms zelfs een beetje romantisch. Het naoorlogse leven - waarin vele memorabele momenten, scènes en passanten voorbijkomen - zuigt je volledig op.
Martien Jeuken
Film 3
THE HOLDOVERS
133 minuten
Regie: Alexander Payne
Met: Paul Giamatti, Da’Vine Joy Randolph, Dominic Sessa
De achtste speelfilm van Payne, meester van de schurende tragikomedie
(Sideways, Election,Nebraska).
Na Paynes matig ontvangen sci-fi-klimaatkomedie Downsizing (2017) keert de
regisseur in The Holdovers terug op vertrouwd terrein, met een tragikomedie
over de middelbare man die de aansluiting met zijn omgeving is verloren. De
man in crisis is hier Paul Hunham (Paul Giamatti), een pedante
geschiedenisdocent die op zijn kostschool weinig weerklank vindt. Hij is een
klassieke einzelgänger, die van zijn werk zijn leven heeft gemaakt. Een sociaal
leven heeft hij niet, door een aandoening heeft hij een nogal kenmerkende
lichaamsgeur, en dan is er nog dat luie oog, dat hem onder leerlingen de bijnaam ‘scheeloog’ oplevert.
Door zijn sociale situatie is Hunham de aangewezen persoon om tijdens de
kerstvakantie toezicht te houden op een groep ‘overblijvers’ die niet naar huis
kunnen. Uiteindelijk blijven op de kille campus slechts drie zielen over: Hunham,de kok en rouwende moeder Mary (Da’Vine Joy Randolph) en de slimme, rebelse tiener Angus (debutant Dominic Sessa), die zijn vader is verloren en thuis even niet welkom is. Het drietal moet er samen wat van maken.
Dat alles speelt zich af in het Massachusetts van 1970, en Payne benut die
periode gretig om The Holdovers in alles te laten aanvoelen als een typische
jarenzeventigfilm. Of het nu gaat om de soundtrack, de vloeiende
cameraovergangen of het vale kleurenpalet: Payne maakt er een retrofeestje
van, waarbij hij zich duidelijk liet inspireren door klassieke
jarenzeventigtragikomedies als Harold and Maude enThe Last Detail
.
Payne laat zijn drie verloren zielen in The Holdovers steeds wat dichter naar
elkaar toe groeien, waarna ze, bepakt met wat levenslessen, weer hun eigen weg gaan.
The Holdovers zou prima passen als kerstfilm maar is gewoon te bestempelen als moderne tragikomische klassieker, die ook buiten de feestdagen moeiteloos ontroert, verwarmt en vrolijk stemt.
Robert-Frank Heijnen
Film 4
THE BRAID
121 minuten
Regie: Laetitia Colombani
Met: Kim Raver, Fotinì Peluso, Mia Maelzer, Sajda Pathan, Avi Nash
​
Episch drama over de lotgevallen van drie vrouwen uit verschillende delen van de wereld, die elkaar nog nooit hebben ontmoet, maar toch met elkaar verbonden zijn. Gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Laetitia Colombani.
​
Drie vrouwen, Smita, Giulia en Sarah, gaan alle drie op hun eigen emotionele reis. Op deze zoektocht vinden ze kracht en ontdekken ze dat ze het leven in eigen hand hebben.
De film speelt zich af in drie verschillende landen met drie verschillende talen: Indiaas, Italiaans en Canadees.
Smita is een Dalit, een onaanraakbare. Ze riskeert haar leven en dat van haar dochter, Lalita, door naar het zuiden van India te reizen en daar op zoek te gaan naar een beter leven als onaanraakbare. Giulia werkt in het atelier van haar vader waar ze haar verwerken en bleken om er pruiken van te maken. Als haar vader een ongeluk krijgt en in coma ligt, moet ze proberen het atelier te redden met behulp van de mysterieuze Kamal. De derde vrouw is Sarah, een carrièrevrouw die de diagnose borstkanker krijgt. Zij moet kiezen tussen haar carrière of vechten tegen de ziekte.
Wat de drie vrouwen gemeen hebben – naast hun vrouw-zijn – is hun doorzettingsvermogen en dat ze ten strijde trekken tegen heersende dogma’s.
De verschillende werelden en plaatsen zijn kundig en overzichtelijk door elkaar gevlochten. Elk land heeft zijn eigen kleur en sfeer. India straalt oranje en rood uit door het zand en de vurige zon, Italië is azuurblauw door de zee en de lucht, en Canada is grijs en beige als representatie van de kantoorgebouwen waar Sarah werkt als advocaat.
Colombani’s adaptatie van haar eigen bestseller uit 2017 is een grootse, op drie continenten gedraaide productie, met piekfijn camerawerk, fijn hypnotiserende muziekfragmenten van Ludovico Einaudi (ook bekend van Intouchables).
​
The Braid is een enigszins voorspelbare maar zeker geen oninteressante film. Het ene verhaal, vooral dat in India, is misschien wat beter uitgewerkt dan het andere maar dat maakt deze film nog steeds zeker de moeite waard.
Eve van de Venn
